مرحوم شيخ بهائي رحمه الله بيان زيبايي كه علاوه بر تجسم اعمال، تجسم اعتقادات را نيز مطرح مي كند و معتقد است كه نه هر عقيده اي صحيح است و نه هر گوينده ي حكمتي، حكيم و نه هر فلسفه گويي فيلسوف. پس هر فكر، گفته و عملي داريم بايد براي خداوند باشد:



[ صفحه 123]



عن أبي عبدالله عليه السلام قال ان الله عزوجل يقول: اني لست كل كلام الحكمة أتقبل انما أتقبل هواه و همه فان كان هواه و همه في رضاي جعلت همه تقديسا و تسبيحا؛ [1] .

خداوند فرموده است من هر كلام حكيمانه اي را قبول نمي كنم بلكه خواسته و همت او را قبول مي كنم، پس اگر همت و خواسته ي او در راه رضاي من قرار داشت، همتش را تسبيح و تقديس خودم قرار مي دهم.

بسياري از كارها به ظاهر خوب هستند، اما اگر الهي نباشند، نتيجه اي در بر ندارند. كارهاي ما بايد داراي دو شرط «حسن فاعلي» و «حسن فعلي» باشند؛ يعني هم نفس كار خوب باشد و هم نيت انجام دهنده ي آن درست باشد.