بهار با قلم موي سبز بر پيكر سجاده ام نقاشي شده

و در چهار گوش سجاده ام دامنش را پهن كرده

ياسهاي سپيد بر گرد مهرم حلقه زده اند

و با نواي اذان ميرقصند

بارها پيشانيم لبان مهر را بوسه زده است

و دامان بهار را با غزلهاي نمناك خويش تر مي كنم

شبنم هاي شيشه اي شعرم در آغوش برگها رها شده اند

آري بارها پيشانيم لبان مهر را بوسه زده است

شيوا همراز