روز اولي بود كه شاه رفته بود. امام در نوفل لوشاتو فرانسه اقامت داشتند. نزديك به سيصد الي چهارصد خبر نگار خارجي از كشورهاي مختلف، اطراف منزل امام جمع شده بودند. تختي گذاشتند و امام روي آن ايستادند تا به سؤالات خبرنگاران پاسخ دهند. تمام دوربينها كار مي كردند. هنوز دو سه سؤال بيشتر از امام نشده بود كه صداي اذان ظهر شنيده شد. امام بلافاصله جمع خبر نگاران را ترك كردند و فرمودند: «وقت فضيلت نماز ظهر مي گذرد.»

تمام حاضرين از اين كه امام محل را ترك كردند، متعجّب شدند. كسي از امام خواهش كرد: «چند دقيقه اي صبر كنيد تا چند سؤال ديگر هم بشود و بعد براي اقامه نماز برويد.»

امام با قاطعيّت فرمودند: «به هيچ وجه نمي شود.»

و براي خواندن نماز رفتند.



[ صفحه 8]