امام صادق عليه السلام فرمود: ميان مغرب و عشاء دو ركعت نماز بخواند، در ركعت اول بعد از حمد اين آيه را بگويد:

«و ذاالنون اذ ذهب مغاضبا فظن ان لن نقدر عليه فنادي في الظلمات ان لا اله الا انت سبحانك اني كنت من الظالمين فاستجبنا له و نجيناه من



[ صفحه 118]



الغم و كذلك ننجي المؤمنين». [و ذالنون (صاحب ماهي، منظور يونس پيغمبر است) چون خشمگين رفت پنداشت هرگز بر او تنگ نخواهيم گرفت. پس در ظلمات ندا كرد: جز تو خدايي نيست، تو منزهي، همانا من از ستمكارانم. پس او را اجابت كرديم و از غم رهايي اش داديم و مؤمنين را اين چنين رها مي گردانيم.]

و در ركعت دوم بعد از حمد، آيات زير را:

«و عنده مفاتح الغيب لا يعلمها الا هو و يعلم ما في البر و البحر و ما تسقط من ورقة الا يعلمها و لا حبة في ظلمات الارض و لا رطب و لا يابس الا في كتاب مبين». [و كليدهاي غيب نزد خداست و جز او كسي آن را نمي داند و آنچه در خشكي و درياست مي داند و برگي بر زمين نمي افتد و هيچ دانه اي در تاريكي هاي زمين نيست، مگر كه از آن آگاه است، و تر و خشكي نيست مگر كه در كتاب روشن ثبت افتاده است.]

بعد دست ها را به قنوت برداشته و اين دعا را مي خواني:

«اللهم اني اسئلك بمفاتح الغيب التي لا يعلمها الا انت ان تصلي علي محمد و آل محمد و ان تفعل بي كذا و كذا». [بارالها! تو را به اسرار غيب، كه جز تو كسي آن را نمي داند، سوگند مي دهم كه بر محمد و دودمان او درود فرستي و درباره ي من چنين و چنان كني.]

و به جاي اين كلمات حاجات خود را به هر زباني كه بتواند از خدا بخواهد، و پس از آن بگويد:

«اللهم انت ولي نعمتي و القادر علي طلبتي تعلم حاجتي فاسئلك بحق محمد و آله عليه و عليهم السلام لما قضيتها لي». [بارالها! تو ولي



[ صفحه 119]



نعمت مني و به برآوردن نياز من توانايي و حاجت مرا مي داني. سوگند به حق محمد و آل او، كه بر او و بر آنان درود باد كه حاجت مرا برآوري.]

باز هم مي تواني حاجات خود را از خدا بخواهي. اميد است به آنچه مي خواهي برسي.