فرزند امام خميني رحمه الله مي گويد:

«شبي در ماه رمضان در پشت بام خوابيده بودم، خانه ايشان يك خانه كوچك 45 متري در همسايگي ما بود، ديدم كه صدايي مي آيد بلند شدم و متوجه شدم كه آقا است كه در تاريكي نماز مي خواند، دستهايش را به آسمان دراز كرده و گريه مي كند. برنامه عبادي ايشان در ماه رمضان اين بود كه شب تا صبح نماز و دعا مي خواندند و بعد از نماز صبح و مقداري استراحت، صبح زود براي كارهايشان آماده بودند.» [1] .



[ صفحه 84]