اميرالمؤمنين در عبادت و نيايش الهي به آنچنان كمالات و قربي رسيد كه خداوند بر وجود او مباهات كرد و آياتي درباره ي او نازل فرمود. از جمله، آيه ي نهم سوره ي زمر است كه طبق نقل اكثر مفسرين در شأن آن بزرگوار آمده است.

1- درباره علي عليه السلام ابن عباس روايت كرده: «كه حضرت علي عليه السلام در ثلث اول شب مي خوابيد و در دو ثلث آخر به عبادت و تلاوت قرآن مشغول مي شد. در هر شب هفتاد ركعت نماز مي گزارد و در اين نمازها آيات قرآن مي خواند و هنگام سحر ذكر خداي متعال ورد زبانش بود.» [1] .

2- ابن ابي الحديد امام اهل سنت معتزلي درباره عبادت آن حضرت مي نويسد:



[ صفحه 56]



«عابدان نيايش و پرستش الهي را از علي عليه السلام آموختند. اميرالمؤمنين غرق عبادت بود و هرگز نماز شب را ترك نكرد، حتي در شبي كه تهاجم عمومي بود و حمله همگاني آغاز شد و سرنوشت جنگ رقم خورد (ليلة الهرير)، علي عليه السلام نماز شب را ترك نكرد!

زماني كه تيرهاي دشمن از راست و چپ و بالاي سر او مي باريد. سجاده ي نماز شبش را باز كرد و در شبي چنين حساس از آن باز نماند». [2] .