پيامبر بزرگ اسلام صلي الله عليه و آله و سلم و ائمه معصومين عليهم السلام و اولياء خدا در بپاداري نماز شب و ناله ي سحري پيش قدم بوده و همچنين مردم را به آن ترغيب مي كردند. در بسياري از كتابهايي كه داستان زندگي آنها را نقل مي نمايد به مسأله شب زنده داري آنان اشاره شده است. علماي رباني نيز به پيروي از معصومين عليهم السلام شب زنده داري و سحرخيزي را غنيمت شمرده و سحرگاهان را با دعا و نماز و ياد خدا سپري مي كردند. مي گويند كه مرحوم آيت الله سيد محمدباقر درچه اي» استاد آيت الله العظمي بروجردي (ره) در قنوت نماز شب خود دعاي ابوحمزه ثمالي را ايستاده مي خواندند، و علامه طباطبايي (ره) نيز شبهاي ماه رمضان را تا صبح بيدار بود، مقداري مطالعه مي كرد و بقيه را به دعا و قرائت قرآن و نماز و اذكار مشغول بود؛ [1] لذا به خاطر اهميت تأكيد بر به پا داري نماز شب و تهجد و سحرخيزي، ما در اينجا نمونه هايي از شب زنده داري آن بزرگان را نقل مي كنيم.



[ صفحه 54]