بدان يكي از بهترين عبادات كه در بين مستحبات مثل لؤلؤ درخشان تابش دارد نماز شب است كه آن شرف مؤمن مي باشد و اين كار از سحرخيزان صبح سعادت و راه پيمايان طريق هدايت انجام مي گيرد كه پيشوايان دين بسيار سفارش به نماز شب كرده اند و آن باعث رستگاري دنيا و آخرت است و سبب زيادي عمر و مال و عزت و محبت و روشنايي قلب مي باشد و به جا آورنده ي آن از دشمنان و امراض و حوادث حفظ كرده و داخل بهشت مي نمايد؛ به همين خاطر نماز شب و سحرخيزي در مرتبه اي از منزلت است و به قدري اهميت دارد كه هر انساني توفيق بهره يابي از آن را ندارد بلكه پاكان و نيكان موفق به آن مي شوند چون شيطان آرام نمي نشيند تا هر كس به هر فيضي از فيض هاي الهي نايل شود.



[ صفحه 49]



1- پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله و سلم در اين زمينه مي فرمايد:

«و ما من احد الا و له ملك يوقظه من نومه كل ليلة مرتين يقول: يا ابا عبدالله اقعد لتذكر ربك، ففي الثالثة ان لم ينتبه يبول الشيطان في اذنه»

[1] .

«بر هر كس فرشته اي گماشته شده است كه شبي دو بار او را از خواب بيدار مي كند و مي گويد: «اي بنده ي خدا برخيز و به ياد خدايت باش». بار سوم اگر بيدار نشد شيطان در گوش او بول مي كند.»

2- امام محمدباقر عليه السلام مي فرمايد:

«براي شب شيطاني است كه او را رها گويند. او مأموريت دارد كه انسان را از خواندن نماز شب محروم سازد؛ كارش و عملش اين است كه هرگاه بنده از خواب بيدار شود و اراده كند براي برخاستن نماز شب، آن شيطان مي گويد: «هنوز وقت باقي است همينطور دفعه دوم و سوم، هنوز زود است وقت آن نشده» تا صبح مي شود و چون صبح شد در گوش او عملي انجام مي دهد و دم خود را از روي ناز مي جنباند و مي رود. [2] .



[ صفحه 50]



البته لازمه ي سحرخيزي و توفيق خداوند نماز شب، خوابيدن به موقع و استراحت كافي در شب است و براي كساني كه تا بعد از نيمه شب بيدارند سحرخيزي ميسر نخواهد بود و كمترين اثرش سلب توفيق از بيداري در هنگام سحر است. نماز شب توفيقي مي خواهد كه آن را هم بايد از خدا طلبيد. گاهي گناهان و دروغ ها سبب محروميت انسان از نماز شب مي گردد و شيريني عبادت و نيايش از انسان گرفته مي شود.

3- امام صادق عليه السلام مي فرمايد:

«انسان گاهي دروغ مي گويد و سبب محروميتش از نماز شب مي شود. هنگامي كه از نماز شب محروم شد از روزي (مواهب دنيوي و معنوي) نيز محروم مي شود.» [3] .

4- مردي نزد اميرالمؤمنين عليه السلام آمد و عرض كرد: «من از نماز شب محروم شدم.»

علي عليه السلام فرمود: «تو كسي هستي كه گناهانت تو را به بند كشيده است.» [4] .



[ صفحه 53]