71. پيامبر خدا صلي الله عليه و آله: مؤذن ها و كساني كه اذان او را لبيك مي گويند، در حالي از گورهايشان بيرون مي آيند كه مؤذن، اذان مي گويد و لبيك گو، لبيك مي گويد.

72. پيامبر خدا صلي الله عليه و آله: آنان كه براي خدا و پاداش او اذان مي گويند، در روز قيامت، اذان گويان، از گورهايشان بيرون مي آيند. مؤذني كه براي خدا اذان بگويد، هر چيزي (از سنگ و درخت و كلوخ و بشر و هر تر و خشكي)، براي او گواهي مي دهد كه صداي او را بشنود، و خداوند به اندازه ي صدارس او گناهانش را مي آمرزد، و به شمار كساني كه با اذان او نماز مي خوانند، برايش اجر مي نويسد، و در فاصله ي ميان اذان و اقامه، هر درخواستي كند، خداوند به او عطا مي كند: يا در همين دنيا مي دهد، يا براي آخرتش ذخيره مي كند و يا گزند را از او دفع مي نمايد.

73. پيامبر خدا صلي الله عليه و آله: چون روز قيامت بشود و خداوند عزوجل مردم را در يك دشت گرد آورد، خداوند عزوجل براي مؤذنان، فرشتگاني از نور مي فرستد كه درفش ها و پرچم هايي از نور با خود حمل مي كنند و اسب هايي را با خود مي كشند كه افسارهايشان از زبرجد سبز است و خورجين هايشان از مشك تيزبوي. مؤذنان، بر اين اسب ها سوار مي شوند و روي آنها راست مي ايستند و فرشتگان، آنها را مي كشند و مؤذنان با تمام توان، صدايشان را به اذان، بلند مي كنند.