از ديوان اشعار مولي فيض كاشاني:



محنت اين سرا بكش، ريح [1] نجات مي رسد!

در ظلمات، صبر كن، آب حيات مي رسد!



گر تو كني به دوست رو، تن بدهي به حكم او

صد مددش به جان تو، از جدبات مي رسد



بهر حلاوت حيات، تن به نبات عشق ده

چوب چو، در شكر رسد، شاخ نبات مي رسد



بار (صلوة [2] ) را بكش، تلخي (صوم [3] ) را بچش

بهر (صلوة و صوم) ازو، صد صلوات مي رسد



حج بگذار اگر تو را، هست توان و طاقتي

در ره كعبه، حاج را، صد بركات مي رسد



عشق بورز اي پسر، در ره عشق باز، سر

كشته عشق دوست را، تازه حيات مي رسد





[ صفحه 73]





در ره حق ثبات ورز، تا برسي به دوست (فيض)

عذر فتور [4] خواستن، كي به ثبات مي رسد؟