قرآن

(و لو لا دفع الله الناس بعضهم ببعض لهدمت صومع و بيع و صلوت و مسجد يذكر فيها اسم الله كثيراً؛ [1] و اگر خدا، دفع شر بعضي از مردم را به برخي ديگر نكند، همانا صومعه ها و ديرها و نمازخانه ها و مساجدي كه در آن ذكر خدا بسيار مي شود، همه ويران مي گردد).

(و من أظلم ممن منع مساجد الله أن يذكر فيها اسمه و سعي في خرابها أولئك ما كان لهم أن يدخلوها الا خائفين لهم في الدنيا خزي و لهم في الأخرة عذاب عظيم؛ [2] از آن كس كه نگذارد در مسجدهاي خدا نام او را ياد كنند و در ويراني آنها بكوشد، چه كسي ستمكارتر است؟ روا نباشد كه اينان، جز در حال ترس به مسجدها وارد شوند. در دنيا، خواري و در آخرت، عذابي بزرگ، گريبانگير آنهاست).

حديث

320. پيامبر خدا صلي الله عليه و آله - در تفسير معناي ولايت -: همانا در حاكميت يافتن زمامدار ستم پيشه،... ويراني مسجدها و دگرگوني سنت خدا و مقررات دين اوست. [3] .



[ صفحه 129]