توقف جنب و حائض در مسجد


قرآن

(يا أيها الذين ءامنوا لا تقربوا الصلوة و أنتم سكري حتي تعلموا ما تقولون و لا جنباً الا عابري سبيل حتي تغتسلوا [1] ؛ اي كساني كه ايمان آورده ايد؛ در حال مستي گرد نماز مگرديد تا بدانيد كه چه مي گوييد، و نيز در حال جنابت، تا غسل كنيد، مگر آن كه ره گذر باشيد). حديث

310. امام علي عليه السلام - درباره ي اين سخن خداي عز و جل: - (و لا جنباً الا عابري سبيل؛ در حال جنابت، [به نماز نايستيد]، مگر آن كه ره گذر باشيد) -: مقصود، شخص جنب است كه مي تواند از مسجد عبور كند، ليكن در آن نمي نشيند. [2] .

311. امام باقر عليه السلام - درباره ي همان آيه -: معنايش آن است كه در حال جنابت، جز به صورت گذرا به محل هاي برپايي نماز، يعني مسجدها، نزديك نشويد. [3] .

312. علل الشرائع - به نقل از زراره و محمد بن مسلم -: به امام باقر عليه السلام گفتيم: آيا



[ صفحه 124]



حائض و جنب، حق دارند وارد مسجد شوند يا خير؟

فرمود: «حائض و جنب، جز در حال گذر، نبايد وارد مسجد شوند.

خداوند - تبارك و تعالي - مي فرمايد: (و لا جنباً الا عابري سبيل حتي تغتسلوا؛ نيز در حال جنابت [به نماز نايستيد] تا غسل كنيد، مگر آن كه ره گذر باشيد). [4] .

313. پيامبر خدا صلي الله عليه و آله: مسجد، براي هيچ جنب و حائضي روا نيست. [5] .

314. پيامبر خدا صلي الله عليه و آله: خداوند - تبارك و تعالي - براي من، شش ويژگي را نپسنديد. و من نيز پس از خود، آنها را براي جانشينانم كه از ميان فرزندانم هستند و نيز براي پيروانشان نمي پسندم:... داخل مسجد شدن در حال جنابت. [6] .

315. امام باقر عليه السلام: جنب و حائض... در حال گذر مي توانند وارد مسجد شوند؛ ليكن در آن ننشينند. و به دو مسجد بسيار با حرمت (مسجدالحرام و مسجدالنبي صلي الله عليه و آله) نبايد نزديك شوند. [7] .

316. امام باقر عليه السلام: هر گاه مردي در مسجدالحرام و مسجد پيامبر صلي الله عليه و آله بخوابد و در



[ صفحه 125]



اثر احتلام، جنب گردد، بايد تيمم كند و از مسجد، جز با تيمم عبور نكند تا از مسجد، بيرون رود و غسل كند. زن حائض نيز هنگامي كه دچار عادت ماهانه مي شود، چنين نمايد. در ديگر مساجد، بي آن كه بنشينند، گذر كردن آن دو، اشكالي ندارد. [8] .

317. امام صادق عليه السلام: شخص جنب، حق دارد در تمامي مسجدها - بي آن كه در آنها بنشيند - گذر كند، مگر در مسجدالحرام و مسجد پيامبر صلي الله عليه و آله. [9] .


پاورقي

[1] سوره ي نساء: آيه ي 43.

[2] دعائم الاسلام: ج 1 ص 149، بحارالأنوار: ج 83 ص 382 ح 51؛ سنن الدارمي: ج 1 ص 280 ح 1157، المصنف، ابن أبي شيبه: ج 1 ص 171 ح 3 هر دو به نقل از ابوعبيده.

[3] مجمع البيان: ج 3 ص 81.

[4] علل الشرائع: ص 288 ح 1، تفسير القمي: ج 1 ص 139 به نقل از امام صادق عليه السلام، و ر. ك: كتاب من لا يحضره الفقيه: ج 1 ص 87 ح 191.

[5] سنن ابن ماجة: ج 1 ص 212 ح 645، السنن الكبري: ج 7 ص 104 ح 13400، المعجم الكبير: ج 23 ص 374 ح 883، المناقب، خوارزمي: ص 320 ح 325 و همگي تقريباً با همان الفاظ و همگي به نقل از ام سلمه، كنزالعمال: ج 7 ص 668 ح 20825؛ تحف العقول: ص 430 به نقل از امام رضا عليه السلام از پيامبر صلي الله عليه و آله، شرح الأخبار: ج 2 ص 181 ح 521، المناقب، ابن شهر آشوب: ج 2 ص 194 هر دو به نقل از ام سلمه تقريباً با همان الفاظ، بحارالأنوار: ج 39 ص 30 ح 11.

[6] كتاب من لا يحضره الفقيه: ج 1 ص 188 ح 575، الخصال: ص 327 ح 19 به نقل از اسحاق بن عمار از امام صادق عليه السلام، الأمالي، صدوق: ص 118 ح 104 به نقل از غياث بن ابراهيم از امام صادق از پدرانش عليهم السلام، المحاسن: ج 1 ص 73 ح 31 به نقل از سليمان ديلمي از امام صادق عليه السلام، بحارالأنوار: ج 79 ص 277 ح 1.

[7] تهذيب الأحكام: ج 1 ص 371 ح 1132 به نقل از محمد بن مسلم.

[8] الكافي: ج 3 ص 73 ح 14، تهذيب الأحكام: ج 1 ص 407 ح 1280 هر دو به نقل از ابوحمزه.

[9] الكافي: ج 3 ص 50 ح 3 به نقل از جميل بن دراج.


بازگشت