279. امام علي عليه السلام: پيامبر صلي الله عليه و آله، از... آب دهان انداختن در مساجد، نهي فرمود. [1] .

280. پيامبر خدا صلي الله عليه و آله: خوب و بد كارهاي امتم بر من عرضه شد. در ميان كارهاي نيك امت، برطرف كردن موانع آزاردهنده از گذرگاه ها را يافتم، و در ميان كارهاي بدشان، آب دهان انداختن در مسجد را، بدون آن كه دفن گردد. [2] .

281. پيامبر خدا صلي الله عليه و آله: آب دهان انداختن در مسجد، كاري خطاست و كفاره ي آن، از بين بردن [اثر] آن است. [3] .

282. پيامبر خدا صلي الله عليه و آله: هر گاه كسي در مسجد، آب دهان بيندازد، بايد [اثر] آن را از بين ببرد، مبادا به بدن يا لباس كسي برخورد كند و او را بيازارد. [4] .



[ صفحه 115]



283. مسند ابن حنبل - به نقل از عبدالله بن عمر -: پيامبر خدا، در مسجد نماز گزارد و در سمت قبله، آب دهاني را [بر زمين] مشاهده كرد. چون نمازش به پايان رسيد، فرمود: «هر يك از شما كه به نماز مي ايستد، با پروردگارش مناجات مي كند و خداوند - تبارك و تعالي - روي خود را به سوي وي مي كند. پس هيچ يك از شما به سوي قبله و يا جانب راست آن، آب دهان نيندازد».

آن گاه، تكه چوبي خواست و آب دهان را با آن زدود. نيز مايع خوش بويي خواست و با آن، آن جا را شستشو داد. [5] .

284. پيامبر خدا صلي الله عليه و آله: هر گاه بنده بخواهد در مسجد، آب دهان بيندازد، پايه هاي مسجد مي لرزد و همچون در هم كشيده شدن پوستي در آتش، در هم كشيده مي شود. حال اگر آن را فرو برد، هفتاد و دو مرض را از وي بيرون مي راند و برايش دو ميليون نيكي مي نويسد. [6] .

285. پيامبر خدا صلي الله عليه و آله: همانا مسجد، از آب دهان، همچون در هم كشيده شدن پوستي در آتش، در هم كشيده مي شود. [7] .

286. پيامبر خدا صلي الله عليه و آله: هر كس آب دهانش را به خاطر بزرگداشت حق مسجد فرو برد، همان آب دهان، مايه ي سلامت بدن او مي شود و از بيماري جسماني در



[ صفحه 116]



امان خواهد بود» [8] [9] .

287. امام علي عليه السلام: هر كس با پرهيز از آب دهان انداختن، مسجد را بزرگ بدارد، در روز رستاخيز، خداوند را خندان ديدار خواهد كرد، در حالي كه كارنامه ي او به دست راستش داده شده است. همانا مسجد، از آب دهان در هم كشيده مي شود، همچون در هم كشيده شدن هر يك از شما، هنگامي كه بر وي تازيانه زده مي شود. [10] .

288. امام صادق عليه السلام: هر كس در مسجد، دچار خلط و آب دهان شود و آن را فرو برد، در شكم او به مرضي بر نمي خورد، مگر آن را بهبود مي بخشد. [11] .