فضيلت آموختن و آموزش دادن در مسجد


162. پيامبر خدا صلي الله عليه و آله: كسي كه صبحگاهان، روانه ي مسجد شود، تنها بدين خاطر كه



[ صفحه 74]



خيري را فراگيرد يا آموزش دهد، پاداش كسي را دارد كه عمره ي كاملي را به جا آورده است، و كسي كه شبانگاه، روانه ي مسجد شود، تنها با اين هدف كه خيري را فرا گيرد يا آموزش دهد، اجر كسي را دارد كه حج كاملي را به جا آورده است. [1] .

163. پيامبر خدا صلي الله عليه و آله: هر كس به اين مسجد من در آيد، تنها به اين خاطر كه خيري را بياموزد يا آموزش دهد، همچون مجاهد در راه خداست، و هر كه به قصد ديگري بيايد، همانند كسي است كه به كالاي شخص ديگري چشم دوخته است. [2] .

164. پيامبر خدا صلي الله عليه و آله: هر گروهي كه در خانه اي از خانه هاي خدا، گرد هم بيايند و قرآن تلاوت كنند و آن را به يكديگر بياموزند، آرامش بر آنان فرود مي آيد و رحمت خدا، بر آنان سايه مي افكند و فرشتگان، آنها را در بر مي گيرند و خداوند، در ميان كساني كه نزد اويند، از آنان ياد مي كند. [3] .

165. سنن ابن ماجة - به نقل از عبدالله بن عمرو -: روزي پيامبر خدا، از يكي از



[ صفحه 75]



اتاق هاي [خانه ي] خود خارج شد و وارد مسجد گرديد. در مسجد، دو دسته از مردم را ديد: دسته ي نخست، قرآن تلاوت مي كردند و خدا را مي خواندند، و دسته ديگر، مي آموختند و آموزش مي دادند. پيامبر صلي الله عليه و آله فرمود: «هر دو دسته، بر [كار] خير هستند. اينان، قرآن تلاوت مي كنند و خدا را مي خوانند. اگر بخواهد، عطايشان مي كند و اگر بخواهد، از آن بازشان مي دارد؛ و آن دسته ي ديگر، فرامي گيرند و به ديگران مي آموزند. همانا من، معلم برانگيخته شده ام». آن گاه، با آن دسته نشست. [4] .

166. كتاب العظمة - به نقل از ابن عباس -: پيامبر خدا، در حالي كه ما حلقه حلقه در مسجد نشسته بوديم، بر ما وارد شد و فرمود: «به چه كاري مشغوليد؟».

گفتيم: در خورشيد و چگونگي طلوع و غروب آن مي انديشيم.

فرمود: «آفرين بر شما! اين گونه باشيد. در آفريده، انديشه كنيد و درباره ي [حقيقت و ذات] آفريننده نينديشيد كه خداوند عز و جل، هر چيزي را براي آنچه خواسته، آفريده است». [5] .

167. سنن أبي داوود - به نقل از عقبة بن عامر جهني -: پيامبر خدا: نزد ما كه در صفه [6] نشسته بوديم، آمد و فرمود: «كدام يك از شما دوست دارد كه به منطقه ي بطحان يا عقيق برود و دو ماده شتر بزرگ كوهان سفيد به دست آورد، بدون آن كه خداي عز و جل را نافرماني كند يا پيوند خويشاوندي را قطع نمايد؟».



[ صفحه 76]



گفتند: همه ي ما، اي پيامبر خدا!

پيامبر صلي الله عليه و آله فرمود: «هر يك از شما اگر هر روز به مسجد بيايد و دو آيه از كتاب خداي عز و جل ياد بگيرد، برايش از دو ماده شتر، بهتر است، و اگر سه آيه ياد بگيرد، از سه شتر، و به هر اندازه كه ياد بگيرد، از همان تعداد شتر، بهتر است». [7] .

168. الكافي - به نقل از سعيد بن مسيب -: امام زين العابدين عليه السلام، هر جمعه، مردم را در مسجد پيامبر خدا موعظه مي كرد و به زهد در دنيا، فرامي خواند و به كارهاي آخرت، تشويق مي نمود. شنوندگان نيز آن را به خاطر مي سپردند و مي نوشتند. [8] .


پاورقي

[1] منية المريد: ص 106، بحارالأنوار: ج 1 ص 185 ح 105؛ المستدرك علي الصحيحين: ج 1 ص 169 ح 311، الآداب: ص 524 ح 1185 هر دو به نقل از ابوامامه، كنزالعمال: ج 10 ص 166 ح 28859 و ر. ك: المعجم الكبير: ج 8 ص 94 ح 7473 و مسند الشاميين: ج 1 ص 238 ح 423 و تاريخ دمشق: ج 16 ص 456 ح 4012.

[2] سنن ابن ماجة: ج 1 ص 82 ح 227، مسند ابن حنبل: ج 3 ص 398 ح 9419، المستدرك علي الصحيحين: ج 1 ص 169 ح 309 همگي به نقل از ابوهريره، المعجم الكبير: ج 6 ص 175 ح 5911، حليةالأولياء: ج 3 ص 254 هر دو به نقل از سهل بن سعد تقريباً با همان الفاظ، كنزالعمال: ج 10 ص 148 ح 28758.

[3] صحيح مسلم: ج 4 ص 2074 ح 38، سنن أبي داوود: ج 2 ص 71 ح 1455، سنن الترمذي: ج 5 ص 195 ح 2945 تقريباً با همان الفاظ، سنن ابن ماجة: ج 1 ص 82 ح 225، مسند ابن حنبل: ج 3 ص 57 ح 7431، تاريخ بغداد: ج 12 ص 114 همگي به نقل از ابوهريره، كنزالعمال: ج 1 ص 544 ح 2436 و ر. ك: عوالي اللآلي: ج 1 ص 375 ح 97.

[4] سنن ابن ماجة: ج 1 ص 83 ح 229، سنن الدارمي: ج 1 ص 105 ح 355، مسند الطيالسي: ص 298 ح 2251، جامع بيان العلم و فضله: ج 1 ص 50 همگي تقريباً با همان الفاظ، كنزالعمال: ج 10 ص 147 ح 28751.

[5] كتاب العظمة: ج 4 ص 1490 ح 982؛ بحارالأنوار: ج 57 ص 348 ح 44.

[6] صفه، به جايي در مسجد پيامبر صلي الله عليه و آله گفته مي شد كه محل زندگي موقت فقيران مدينه بوده كه در پي مهاجرت به اين شهر، توان فراهم كردن مسكن و امكانات زندگي براي خود را نداشتند. اين مكان، به دستور پيامبر خدا ايجاد شده بود.

[7] سنن أبي داوود: ج 2 ص 71 ح 1456، صحيح مسلم: ج 1 ص 552 ح 251، مسند ابن حنبل: ج 6 ص 140 ح 17413 هر دو تقريباً با همان الفاظ، كنزالعمال: ج 1 ص 519 ح 2324؛ الأمالي، طوسي: ص 357 ح 741، بحارالأنوار: ج 92 ص 186 ح 4.

[8] الكافي: ج 8، ص 72 ح 29، الأمالي، صدوق: ص 593 ح 822، أعلام الدين: ص 223، بحارالأنوار: ج 6 ص 223 ح 24.


بازگشت