وقتي در بيمارستان بستري بودند، علي رغم ناراحتي هاي جسمي و روحي فراوان، با چنان صلابت و استواري نماز را قرائت مي كردند كه همه مي شنيدند. با توجه به اينكه ماسك اكسيژن بر دهان و بيني حضرت امام نصب بود، ايشان نماز را به راحتي مي خواندند، ولي وقتي نمازشان تمام مي شد، ما نمي توانستيم سخنان حضرت امام را بشنويم و اين وضعيت براي ما تعجب آور بود كه چه طور ايشان موقع نماز، آن قدر فصيح كلمات را ادا مي كنند. [1] .



[ صفحه 99]