نزديك ظهر بود كه تغييرات ايسكميك شديد در نوار قلب حضرت امام ظاهر شد. همه ما پزشكان سراسيمه سعي در اصلاح آن توسط تنظيم قطره هاي نيتروگليسرين داشتيم. آنهايي كه بيماري قلبي دارند و دردهاي ايسكمي قلب را احساس كرده اند مي دانند كه در اين موقع بيمار مرگ را پيش چشم خود مي بيند. در همين موقع امام خواستند كه مقدمات وضو را براي ايشان فراهم سازيم. من از



[ صفحه 97]



شدت نگراني خدمتشان عرض كردم: حضرت امام هنوز كه وقت نماز فرانرسيده است؛ چون ساعت حدود 20 دقيقه به ظهر بود.

فرمودند: مي خواهم براي نماز آماده باشم؛ چون نمي خواستند حتي چند دقيقه اي هم از شروع وقت نماز بگذرد و ايشان هنوز نماز را شروع نكرده باشند. به رعايت وقت نماز فوق العاده اهميت مي دادند و در تمام مدت بيماري هرگز ملاحظه نكردم كه حتي چند دقيقه بعد از شروع وقت نماز آن را به جاي آورند. به محض آنكه اذان را شروع مي كردند ايشان به نماز مي پرداختند. [1] .