آن روز كه به بيمارستان منتقل شدند، سفارش فرمودند ساعت اقامه نماز ظهر و عصر را به ايشان اطلاع دهند و در مرحله اول نمازشان را خواندند و بعد به صرف غذا پرداختند. يكي از روزها يكدفعه متوجه شدند كه سيني حامل غذا وارد اتاق شد. ايشان پرسيدند: «مگر وقت اقامه نماز فرا رسيده؟» حاضران در جوابشان گفتند: بله، وقت نماز رسيده است. امام با نهيبي به حاضران رو كردند و فرمودند: «پس چرا مرا بيدار نكرديد؟» كه در جواب گفته بودند: به دليل وضع خاص شما نخواستيم بيدارتان كنيم و باز ايشان با ناراحتي گفتند: «چرا با من اين شكلي برخورد مي كنيد؟ غذا را پس ببريد تا من نماز را اقامه سازم». [1] .



[ صفحه 75]