سال 65 امام به دليل ناراحتي قلبي در بيمارستان بستري شدند كه پس از بهبودي نسبي به منزل بازگشتند. يك شب حدود ساعت سه نيمه شب كه در كنار ايشان بودم متوجه شدم با آن حالت مريضي كه داشتند براي نماز شب بلند شدند. حال ايشان به گونه اي بود كه وقتي مي خواستند مسح پا را بكشند نمي توانستند و بناچار دستشان را روي شانه من گذاشته و به من تكيه مي كردند اما در اين حالت هم نماز شب امام ترك نشد. [1] .