در روز 21 بهمن سال 57 از سوي رژيم حكومت نظامي اعلام شد؛ اما مردم با پيروي از فرمان امام، مبني بر شكستن حكومت نظامي و حضور در خيابانها، توطئه شوم رژيم در سركوب انقلاب و دستگيري انقلابيون را با شكست مواجه ساختند، تصور بسياري از دوستان اين بود كه رژيم در اين روز دست به جنايت خواهد زد و اقدامات از پيش طراحي شده را به اجرا خواهد گذاشت، و بر همين اساس در مدرسه رفاه (علوي) - محل اقامت حضرت امام - حالت غير عادي وجود داشت و اضطراب و نگراني در چهره عده اي از دوستان به چشم مي خورد، البته نگراني اين عزيزان نه براي خود، بلكه براي حضرت امام بود و خوف آن را داشتند كه رژيم با حمله اي وحشيانه، جان آن حضرت را مورد تهديد قرار دهد و هر چه به شب نزديكتر مي شديم، اضطراب و نگراني دوستان بيشتر مي شد.

عده اي از رفقا نزد امام رفتند و با اصرار از ايشان خواستند كه مدرسه را ترك نموده، به يك مكان امن بروند؛ اما امام عزيز كه در نهايت آرامش به سر مي بردند، با اين پيشنهاد مخالفت نمودند و اظهار داشتند: به هيچ وجه مدرسه رفاه را ترك نخواهم كرد. در آن شب بحراني، بدون اينكه تفاوتي ميان آن شب و شبهاي ديگر قائل شوند، نماز شب خواندند و در كمال آرامش شب را به



[ صفحه 61]



صبح رساندند. [1] .