يادم است در پاريس، دو اتاق كوچك بود كه من آنجا مي خوابيدم، نيمه شب كه مي شد، مي ديدم آقا خيلي آهسته و واقعا مثل يك سايه برمي خاستند بدون سر و صدا وضو مي گرفتند و نماز شب را برپا مي داشتند. در پاريس هم مقيد بودند كه نماز شب را بخوانند. بعضي از افراد خانواده و نزديكان امام مي گفتند: ما در آنجا خواستيم ببينيم ايشان كي براي نماز شب برمي خيزند لكن نتوانستيم؛ زيرا بي سر و صدا مشغول نماز مي شدند. [1] .