مرحوم حاج احمد آقا مي گفت: شبي در ماه مبارك رمضان من پشت بام خوابيده بودم، بلند شدم ديدم كه صدا مي آيد، بعد متوجه شدم كه آقا در تاريكي در حال نماز خواندن هستند و دستهايشان را طرف آسمان دراز كرده و گريه مي كنند، برنامه عبادي ايشان اين بود كه شب تا صبح در ماه مبارك رمضان نماز و دعا مي خواندند و بعد از نماز صبح، مقداري استراحت مي كردند و سپس صبح زود براي كارهايشان آماده مي شدند. [1] .