من در قم دو سه مرتبه يادم هست كه امام درد كمر گرفتند به نحوي كه تا هفت هشت روز نمي توانستند حركت بكنند. يك بار هم در نجف اين طور شد و 25 روز مريضي امام طول كشيد به طوري كه يك دكتر كويتي كه در بغداد بود براي معالجه ايشان دعوت شد. ولي امام نه در قم و نه در نجف با اين وضعي كه پيدا



[ صفحه 46]



مي كردند هيچ وقت نماز شب خود را ترك نكردند. البته طبيعي است كه مي شود نماز شب را نشسته و يا حتي خوابيده خواند. ولي در هر حال ايشان خيلي به نماز شب مواظبت داشتند. [1] .