آن شب كه امام را از تهران به قم برگرداندند (پس از تمام شدن مدت حصر) تا ساعت نيم بعد از نصف شب، در منزل امام رفت و آمد بود. پس از اينكه رفت و آمد تمام شد، افراد خانواده، پروانه وار دور امام نشسته بودند. ساعت يك و نيم بعد از نصف شب بود، كه چراغها را براي استراحت خاموش كردند. امام پس از آن همه خستگي ديدارها و ملاقاتها شايد يك ساعت نگذشته بود كه دوباره بلند شدند براي نماز شب. با اينكه معلوم بود صبح زود مردم براي ديدار با امام هجوم مي آورند، معذلك در آن شب هم، امام نماز شب را ترك نكردند. هميشه موقع نماز، عطر و بوي خوش مصرف مي كردند و شايد بدون بوي خوش سر نماز نايستاده باشند. [1] .



[ صفحه 45]