خانم حضرت امام مي گفتند، وقتي امام جوان بودند، هميشه يك ساعت قبل از اذان صبح براي نماز شب و عبادت بيدار مي شدند وليكن از ده ساله اخير بعد از كسالت قلبشان يك و نيم ساعت قبل از اذان صبح به عبادت مشغول مي شدند. مي گفتند از ايشان پرسيدم برنامه شما تغيير كرده است. قديمها يك ساعت بود و حالا يك و نيم ساعت.



[ صفحه 37]



امام در پاسخ گفته بودند: «چون پيرتر شده ام حركاتم كندتر شده است؛ لذا نيم ساعت لازم دارم وليكن فرقي در موضوع نكرده است».

آري امام از همان آغاز نوجواني حيات و ممات و بيداري خود را براي خدا قرار داده بود و هر آن منتظر لقاء الله بود؛ لذا بيماري و عمل جراحي و آگاه بودن از وفات هيچ گونه تغييري در زندگي و عبادات ايشان حاصل نكرد. [1] .