الله اكبر اذان كه شنيده مي شد آماده نماز مي شدند
مكرر مي شد من صبح تا ظهر خدمت امام در اتاق مي نشستم و ايشان تا سر ظهر مطالعه مي كردند و يك كلمه حرف نمي زدند، مگر اينكه از ايشان سؤالي مي شد كه به اندازه سؤال جواب مي دادند و جز اذان ظهر هيچ چيز مانع مطالعه ايشان نمي شد.
«الله اكبر» اذان كه شنيده مي شد قلم را زمين مي گذاشتند و آماده نماز مي شدند. [1] .
[ صفحه 22]
پاورقي
[1] علي اكبر مسعودي خميني.