حسينيان واقعي رادمرداني هستند كه بعد از اصلاح خود، در برابر خطري كه حيات معنوي و انساني ديگران (جامعه) را تهديد مي كند، احساس مسئوليت كرده و با امر به معروف و نهي از منكر به اصلاح ديگران



[ صفحه 75]



مي پردازند. در اين قسمت چند نكته قرآني و روايي قابل توجه است:

1- آنچه كه از آيه 111 و 112 سوره توبه برداشت مي شود: «مؤمنان واقعي كساني هستند كه جان و مال خود را به خدا فروخته و آن را ملك خدا مي دانند و با رضايت مالك كه خداي سبحان است در آن تصرف مي كنند، لذا اهل جهاد بوده و خداي سبحان در برابر اين بيع، بهشت را به آنان وعده داده است.»

در ادامه به اهل توبه و عابد، حامد، شب زنده دار، راكع و ساجد بودن آنها مي پردازد كه بيانگر اصلاح خود است و بعد از آن به آمر به معروف و ناهي از منكر بودن آنها تصريح دارد كه اشاره به اصلاح ديگران است.

2- طبق فرمايش اميرالمؤمنين علي عليه السلام، اگر كسي معروف شناس و منكر شناس نباشد، انسان وارونه است.

امام علي عليه السلام مي فرمايد: «اول ما تغلبون عليه من الجهاد الجهاد بايديكم ثم بالسنتكم ثم بقلوبكم فمن لم يعرف معروفا و لم ينكر منكرا، قلب فجعل اعلاه اسفله و اسفله اعلاه». [1] .

پس اگر كسي اهل عقل و شرع نباشد تا آنچه را كه وحي و عقل به رسميت مي شناسد او هم بشناسد و آنچه را كه وحي و عقل به رسميت نمي شناسد او هم نشناسد، يك انسان وارونه است.

«معروف» را كه معروف ناميده اند براي آن است كه نزد عقل و شرع به رسميت شناخته شده و «منكر» را كه منكر گفته اند به اين دليل است كه نزد



[ صفحه 76]



عقل و شرع نكره و ناشناخته است و او را به رسميت نمي شناسند.

اين كه عده اي در قيامت همانند حيوانات، سر به زير و يا مانند خزندگان و يا مانند مور محشور مي شوند و به صريح قرآن كريم «و لو تري اذا المجرمون ناكسوا رؤسهم» [2] براي آن است كه تمام تلاششان در دنيا روي شكم بوده است و مسائل را وارونه فهميده اند و عمل كردند.

اميد آن كه از حسينيان واقعي بوده و حافظ انقلاب شكوهمند اسلامي كه ثمره خون پاك سيدالشهدا عليه السلام و ياران باوفاي آن حضرت است باشيم و لطف و عنايت اباعبدالله عليه السلام شامل حال ما باشد.

السلام علي الحسين و علي علي بن الحسين و علي اولاد الحسين و علي اصحاب الحسين.» [3] .



[ صفحه 79]