معيار انتظار، ارادت ظاهري به امام زمان (عج) نيست، بلكه تسليم كامل بودن، شرط اساسي انتظار و نشانه منتظران است و بايد زهد منتظر، آميخته با حماسه باشد.

كساني كه عابد و زاهد محض اند، به اين دليل كه امام زمان (عج) غايب است به او ارادت مي ورزند و اگر حضرت (عج) ظهور كند، آنها اولين كساني هستند كه از حضرت بر مي گردند. اما آن كه زهد و بندگي اش را با حماسه آميخته، يار با وفاي ولي عصر - ارواحنا فداه - است؛ همانند امام خميني - رضوان الله تعالي عليه - و بسيجيان فداكار او كه در هشت سال دفاع مقدس هماهنگي حماسه و عرفان را به نمايش گذاشتند. كساني كه كاري با تيراندازي و جنگ ندارند، اينان با امامشان در ارتباط نيستند و به غيبت امام (عج) دل بسته اند، نه به قيام او.