اگر عارف، اهل حماسه است براي آن است كه خون او براي علو «كلمة الله» ريخته مي شود؛ «لتكون كلمة الله هي العليا» [1] هر چه از شريعت و واجبات تا امروز پايدار مانده، از بركت اين خون هاي پاك بوده است. امام سجاد عليه السلام مي فرمايند: «ما خوني داديم كه همه مراكز مذهب با آن خون، مال ما شد. ما از آنان ارث مي بريم و ديگران اگر بخواهند مكه بروند به بركت خون ما است. اگر تا قيام قيامت عده اي به مني مي روند و قرباني مي كنند، ميراث ما بهره آنها شده و از ارث ما استفاده كرده اند.»

پس جنگ عارف «حبا لله» بوده و براي اعتلاي «كلمة الله» و حفظ دين



[ صفحه 70]



است. وقتي «ابراهيم بن طلحه» در شام از امام سجاد عليه السلام سؤال مي كند: «يا علي بن الحسين من غلب؟» در اين جنگ چه كسي پيروز شد؟

حضرت فرمودند: «اذا اردت ان تعلم من غلب و دخل وقت الصلاة فاذن و اقم»؛ اگر خواستي بفهمي چه كسي پيروز شد، ببين هنگام نماز، در اذان و اقامه نام چه كسي را مي بري!؟

ما رفتيم و نام نبي اكرم صلي الله عليه و آله را زنده كرديم؛ عده اي مي خواستند نام امويان را جايگزين نام انبيا و اوليا كنند ولي ما با خون خود، جلو اين توطئه را گرفتيم.