همان طوري كه روح در بدن مايه حيات بوده و حيات همه اعضا و جوارح را تضمين مي كند، دين نيز در زندگي همانند روح در بدن، عامل حيات معنوي شده و همه شئونات، جهات و متعلقات آن زندگي از حيات معنوي برخوردار مي شوند؛ اميرالمؤمنين عليه السلام مي فرمايند: «التوحيد حياة النفس» كه اشاره به همين معنا دارد. اصل اين بيان نوراني از قرآن كريم است كه خداوند كافر را مرده مي داند و او را در مقابل زنده ذكر كرده، مي فرمايد: «لينذر من كان حيا و يحق القول علي الكافرين». [1] .

بنابراين، بايد از حق فطري انسان ها دفاع كرده و با عامل كفر و شرك كه قصد دارد فطرت را (كه همان توحيد ناب است) دستخوش اغراض خود سازد، مبارزه كرد.