در قرآن مجيد نسبت به بعضي از مردم، علت جهنمي شدنشان را يا ترك نماز به طور كلي [1] دانسته، يا ضايع ساختن نماز شمرده است. [2] .

كساني كه نماز را سبك مي گيرند، هر چند به طور كلي هم ترك



[ صفحه 12]



نكنند؛ ولي اهتمام به آن و صحيح خواندن آن نمي دهند، براي ايشان نيز وعده هاي عذاب در قرآن [3] و اخبار رسيده است، از آن جمله از شفاعت اهل بيت عليهم السلام بي بهره است و پيغمبر صلي الله عليه و آله او را از امتش نمي شمارد و سوگند مي خورد كه بر حوض كوثر بر او وارد نخواهد شد. [4] .

در نبوي مشهور نسبت به كساني كه نماز را سبك گيرند چنين رسيده است كه: «خداوند چنين كسي را به پانزده بلا مبتلا مي سازد (كه برخي مربوط به زندگي دنيا و بعضي مربوط به قبر و برزخ و پاره اي مربوط به قيامت مي باشد):

بركت را از عمر و روزي اش برمي دارد. و سيماي نيكوكاران را از چهره اش برمي دارد. و هر كاري كند، پاداش داده نمي شود (بهره ي كافي از كار نيكش نمي برد). و بهره اي از دعاي خوبان ندارد (دعاي نيكان به مؤمنين شامل حالش نمي شود) به ذلت و گرسنگي و تشنگي مي ميرد. و خداوند ملكي در قبر مأمورش مي فرمايد تا او را شكنجه دهد. و گورش را بر او تنگ مي فرمايد. و تاريكي در قبرش مي باشد. و خداوند ملكي بر او مقرر مي فرمايد كه بر صورتش او را مي كشد، در حالي كه مردمان به او مي نگرند. و در حسابش سختگيري مي شود و خداوند به نظر لطف به او



[ صفحه 13]



نمي نگرد و او را پاك نفرموده برايش عذاب سختي است». [5] [6] .