اياك نعبد
«خدايا تنها ترا مي پرستم».
نمازگزار پس از اقرار به توحيد خداي تعالي و اقرار به حضور در روزي كه فرمانروايش جز خالق متعال نيست، با قلبي مملو از خوف و رجا مي گويد: پروردگارا اينك تنها ترا مي پرستم.
مولاي بزرگوار، امام رضا (عليه السلام) در توضيح اين آيه شريفه مي فرمايند:
(گفتن اين عبارت) علامت ميل و رغبت و روي آوردن و نزديكي جستن به خداوندي است كه نام و يادش بلند مرتبه است و بيان اخلاص و پاك نيتي در عمل براي خداوند متعال است نه ديگري جز او. [1] .
سپس نمازگزار با اخلاص مي گويد:
پاورقي
[1] رغبة و تقرب الي الله تعالي ذكره و اخلاص له بالعمل دون غيره. (من لا يحضره الفقيه، ج 1، ص 481).