بدون ترديد، انسان در زندگي نسبت به خود و اطرافيان خود داراي وظايفي است. انساني با ارزش است كه بتواند وظايف خود را نسبت به خود و اطرافيان خود به نحو احسن انجام دهد.

يكي از وظايف انسان نسبت به خود آن چيزي است كه خداوند متعال او را به خاطر آن آفريده است و آن عبادت خداي تعالي مي باشد، زيرا كه خداوند انسان را به خاطر عبادت خويش آفريده است.

اما بايد دانست كه عبادتي داراي ارزش است كه با شناخت خداي تعالي و با عشق و علاقه اي به سوي او همراه باشد، به عبارت ديگر، عبادتي با ارزش است كه انسان آن را با شناخت توأم با عشق و علاقه اي سرشار از محبت خداي تعالي انجام دهد. رسيدن به چنين موهبتي جز با عبادت خالصانه و عارفانه كه از سوي ائمه معصومين (عليهماالسلام) بيان گرديده است، امكان پذير نمي باشد. زماني انسان مي تواند به اين مرحله با شكوه قدم بگذارد كه با رغبت و عشقي مالامال به خداي تبارك و تعالي، نمازهايش را برگزار نمايد. به هر ميزان كه انگيزه انسان در عبادت خداي تعالي بيشتر باشد به همان اندازه رغبت و عشق او نيز به عبادت



[ صفحه 2]



بيشتر خواهد بود و نمازش را با كيفيتي بهتر برگزار خواهد نمود. داشتن عشق و علاقه به نماز يكي از عوامل مؤثر در بهتر برگزار كردن آن مي باشد.

به طور مسلم كسي كه به عبادت خداي تعالي عشق مي ورزد، همواره سعي مي كند كه حالت عرفاني نماز خود را حفظ كند و نمازش را در سطح مطلوب تري برگزار نمايد كه مورد قبول حضرت احديت واقع گردد.

بايد توجه داشت كه يكي از ويژگيهاي رفتاري انسان، ميل لذت جويي مي باشد. اين تمايل در بيشتر رفتارهاي انسان قابل مشاهده مي باشد.وقتي انسان از غذايي لذت مي برد، با رغبت فراواني به سوي آن گرايش پيدا مي كند. اين گرايش در اثر ميل لذت جويي انسان است كه او را به سوي غذاي مطلوب خود سوق مي دهد.

اين ويژگي در تمام عواملي كه لذتي در آن وجود دارد، در رفتار انسانها خودنمايي مي كند. ميل لذت در انسان نه تنها در غذا خوردن و ارتباط به همسر، بلكه در ساير رفتارهاي انسان نظير لباس پوشيدن و لذت بردن از زيبايي هاي طبيعت و حتي در عبادت وجود دارد.

اگر ميل لذت در عبادت وجود نداشته باشد، انسان با رغبت خاص و عشق و علاقه اي مخصوص، به انجام عبادت قيام نمي كند. ميل لذت است كه يك بنده را شبانگاه از خواب بيدار مي كند و به راز و نياز به سوي معبود خويش سوق مي دهد.

اگر عبادت نمازگزار بر اساس ميل لذت باشد، عبادتش سرشار از عشق و محبت نسبت به پروردگار متعال خواهد بود. [1] .



[ صفحه 3]



پيامبر بزرگوار (صلي الله عليه و آله و سلم) مي فرمايند:

بهترين مردم كسي است كه عاشق عبادت باشد و آن را (عاشقانه) در آغوش بكشد و از دل دوستش بدارد و با تن بدان درآميزد و خود را براي انجام آن فارغ سازد. او كسي است كه ترسي ندارد كه در دنيا سختي كشد و يا در رفاه باشد. [2] .

عبادت خالصانه و عاشقانه نمازگزار مي تواند او را به سوي هدفي كه در پيش دارد رهنمون سازد. عشق انسان به عبادت آن چنان در قلب و روان او جايگزين مي گردد كه او را در رسيدن به حقيقت بي تاب مي كند و در او چنان انگيزه اي ايجاد مي كند كه با رغبت تمام به سوي معبود خود مي شتابد و براي سيراب شدن از سرچشمه هاي يقين، شتاب مي ورزد.

با اميد رسيدن به چنين نمازي، اين مجموعه ترتيب داده شده است. اميد است كه خواننده گرامي بتواند آنچه را كه از كلام ائمه معصومين (عليهماالسلام) دريافت مي دارد، خالصانه عمل نمايد و بدين ترتيب مورد لطف و عنايت پروردگار متعال قرار گيرد.

ان شاء الله



[ صفحه 4]