نزاده است و زاده نشده. ترديدي نيست كه اگر خداوند فرزندي بزايد، لازمه اش اين است كه خود از ديگري طبق قوانين طبيعي زاده شده باشد و اگر از ديگري زاده شده باشد، محدود مي شود؛ يعني ازلي نخواهد بود و پيش از ولادت نبوده و بعد به وجود آمده، و چنين موجودي نمي تواند خدا باشد.

اين قطعه از نماز رد بر تمام مشركان و اهل كتاب است، زيرا آنان مدعي فرزند داشتن خدا بودند.

مشركان فرشتگان را دختران خدا مي پنداشتند، و يهود عزير را و نصاري مسيح را پسر خدا مي دانستند. اين است كه بر رد عقايد آنان فرمود: خداوند نزاييده نه پسر، نه دختر و نه چيز ديگر، و بعد چون اينان براي همين پسران مقام خدايي قائل شده و به پرستش آنان پرداختند مي گويد: خدا نمي شود زاييده شده باشد، پس عيسي كه زاييده شده از مريم است خدا نيست.