وجود مبارك و مقدسي كه به هيچ صورت قابل تعدد و كثرت نيست و به قول حضرت امير عليه السلام: وحدت حق وحدت عددي نيست، زيرا واحد يعني بيشتر از نصف و كمتر از دو، و چنين معنايي بر خدا روا نيست.

واحد بودن خدا يعني بي جزء و بي شريك و بي مانند بودن، كه حضرت او در ذات و افعالش يگانه است.

بنابراين، «الله احد» مشتمل بر جميع صفات ثبوتيه و سلبيه است.

لفظ «الله» بر همه ي صفات ثبوتيه و كماليه از علم و قدرت و حيات و ادراك و تدبير دلالت مي كند، و لفظ «احد» منزه بودن خداوند را از صفات سلبيه و از نقص و عيب مي رساند و مي فهماند كه جسم نيست، مركب و حادث نيست، حلول كننده در چيزي و محل براي چيزي و محتاج به كسي و چيزي نيست، و مانند و شريك و ضد و ند براي او نيست.



[ صفحه 150]