حقيقت عبادت، اظهار بندگي و خضوع و خشوع قلبي و شكر انعام و احسان است.

با توجه به اين معنا، پرستش به معناي جامعش جز در برابر مولا و پروردگار و اربابي كه واقعا جميع نعمت ها از اوست جايز نيست.

وجود مقدسي را بايد عبادت كرد كه ما را وجود بخشيده و پرورانده و روزي داده است.



[ صفحه 149]



وجود مباركي را بايد عبادت كرد كه آفريدن، خلق كردن، حيات دادن، شعور بخشيدن، و روزي دادن وقف حريم مقدس اوست.

خداوندي كه داراي علم و قدرت، حكمت و سطوت، رحمت و محبت است و نشانه ها و آثار قدرت و حكمتش در همه ي كائنات و مخلوقات ديده مي شود.

قدرتش بي نهايت، علم و حكمتش كامل، و رحمت و لطفش بر تمام زواياي هستي اشراف دارد.

قدرتي است بدون ضعف و علمي است بدون جهل، و خلاصه، وجودي است مستجمع جميع صفات كمال، كه اين همه از لفظ الله فهميده مي شود.