به هنگام رسيدن وقت نماز، توجه داشته باش كه موقعيت بسيار والايي است كه حضرت دوست براي انجام بندگي تو قرار داده و زمان چنگ زدن به عوامل نجات است، پس گشاده رو و دلشاد باش؛ زيرا وسيله ي نزديكي به حق فراهم شده.

بعضي از زنان پيامبر صلي الله عليه و آله مي گويند:

رسول حق با ما حرف مي زد و ما با او سخن مي گفتيم، چون وقت نماز مي رسيد آن گونه مي شد كه ما را نمي شناسد، و ما هم نسبت به او بيگانه ايم [1] .

اميرالمؤمنين عليه السلام به هنگام دخول وقت، لرزه بر اندامش مي افتاد و به خود مي پيچيد. عرضه مي داشتند: چه شده؟ مي فرمود: وقت اداي امانتي رسيده كه به آسمانها و زمين و كوه ها ارائه كردند ولي آن ها از قبولش سر برتافتند [2] .

حضرت زين العابدين عليه السلام وقت نماز رنگ از چهره اش مي رفت و رو به زردي مي گراييد [3] .



[ صفحه 115]