حيا
توجه داشته باشد كه ذره اي ناچيز در برابر وجودي عزيز كه بي نهايت در بي نهايت است ايستاده، و سراپاي وجودش غرق در تقصير است و وجودش عين عدم و عبادتش بي مقدار، و بداند كه حضرت حق بر درون
[ صفحه 113]
و برونش آگاه است، و توجه به تمام اين امور را تمرين كند تا حيا از دوست در عرش جانش حاكم گردد.