حضور قلب، حقيقتي است كه از تمركز در برنامه هاي نماز و توجه عميق انسان به حق پديد مي آيد. چنانكه در نماز فكر انسان و حالات قلب مكلف، ميدان جولاني جز ياد محبوب داشته باشد، حضور روي نخواهد داد و روي جان به جانب معشوق نخواهد شد و نمازگزار نخواهد توانست از عالم ملكوت كسب نور كند.