1. طهارت كه عبارت است از غسل و وضو و تيمم و رفع آلودگي از بدن و لباس و حتي الامكان تمام محل نماز.

2. احتراز از لباس ابريشم، حرير، و نيز طلا براي مردان، و دوري جستن از لباسي كه از پوست و پشم و كرك حيوانات حرام گوشت تهيه شده است.

3. مراعات وقت نماز، بخصوص اول وقت، و ايستادن در محلي كه كسي يا چيزي از جلوي آدمي عبور نكند.

4. قرار گرفتن به طرف قبله با تمام وجود و توجه داشتن به اين كه انسان مي خواهد چه برنامه اي را اجرا كند و در برابر چه قدرت عظيمي ايستاده است.



[ صفحه 110]



5. خواندن بعضي از آيات قرآن قبل از ورود به نماز از قبيل:

«إني وجهت وجهي للذي فطر السموات و الأرض حنيفا و ما أنا من المشركين» [1] .

من به دور از انحراف و با قلبي حق گرا همه ي وجودم را به سوي كسي كه آسمان ها و زمين را آفريد، متوجه كردم و از مشركان نيستم.

6. برداشتن دو دست تا محاذي گوش، در حالي كه دو كف به طرف قبله باشد.

7. مؤدب و موقر قرار گرفتن در پيشگاه حضرت حق و چشم به محل سجده دوختن، مخصوصا به قطعه خاكي كه براي گذاردن پيشاني به روي آن آماده شده است.

8. گفتن تكبير و خواندن حمد و سوره با طمأنينه، زيرا سرعت و عجله در نماز تمام بهره ي خدايي آن را از بين مي برد.

9. رفتن به ركوع، قرار دادن پيشاني به خاك در دو سجده همراه با دو كف دست، دو زانو، دو سر انگشت پا و تشهد و سلام، با توجه به اين كه نماز صبح دو ركعت، ظهر چهار ركعت، عصر چهار ركعت، مغرب سه ركعت، و عشا چهار ركعت است.

اين مسأله را هم توجه داريد كه در هر ركعت از نماز پس از قرائت حمد و سوره يك ركوع و دو سجده، و در دو ركعت آخر نمازهاي چهار ركعتي، خواندن يك حمد يا سه بار «سبحان الله و الحمدلله و لا اله الا الله و الله اكبر» - يا يك بار با توجه به فتواي مرجعي كه انسان از او تقليد مي كند - انجام مي شود.

اين است شرايط ظاهري نماز كه از آن تعبير به مقدمات و مقارنات شده.



[ صفحه 111]