قرآن مجيد و روايات بر اين معني گواهند كه در راه به پا داشتن نماز موانعي وجود دارد كه مسلمانان بايد سعي كنند از آن ها دور مانده و به هنگام برخورد با آن موانع به مبارزه برخيزند و تا سر حد سركوبي آنچه نمي گذارد انسان وارد بارگاه نماز شود، به كوشش و جهاد ادامه دهند.

در اين قسمت هم مثل بخش هاي گذشته از متن قرآن و روايات استفاده شده است. خوانندگان محترم را به دقت در اين فصل توجه مي دهم:

اي اهل ايمان! جز اين نيست كه همه ي مايعات مست كننده و قمار و بت هايي كه [براي پرستش] نصب شده و پاره چوب هايي كه به آن تفأل زده مي شود، پليد و از كارهاي شيطان است؛ پس از آن ها دوري كنيد تا رستگار شويد - مسلما شيطان مي خواهد با شراب و قمار، ميان شما دشمني و كينه ي [سخت] اندازد، و از ياد خدا و نماز بازتان دارد؛ آيا شما [از اين امور با همه ي زيان ها و خطراتي كه دارد] خودداري خواهيد كرد [1] .

هيچ چيز آنان را از پذيرفته شدن انفاقشان بازنداشت، مگر آن كه آنان به خدا و پيامبرش كافر شدند، و نماز را جز با كسالت و سستي به جا

[ صفحه 98]

نمي آورند، و جز با بي ميلي و ناخشنودي انفاق نمي كنند [2] .

آنچه به عنوان قسمتي از موانع نماز از آيات ذكر شده استفاده مي شود، مي توان در چهار قسمت خلاصه كرد:

1. شراب؛

2. قمار؛

3. بت پرستي؛

4. ريا.

من لازم مي دانم براي توضيح هر يك از اين موانعي كه در راه نماز است و قرآن به اشاره فرموده به روايات متوسل شوم و نظر معصومين عليهم السلام را نسبت به اين چهار قسمت منعكس كنم.

[1] «يا أيها الذين آمنوا إنما الخمر و الميسر و الأنصاب و الأزلام رجس من عمل الشيطان فاجتنبوه لعلكم تفلحون - إنما يريد الشيطان أن يوقع بينكم العداوة و البغضاء في الخمر و الميسر و يصدكم عن ذكر الله و عن الصلوة فهل أنتم منتهون» مائده (5): 91 - 90.

[2] «و ما منعهم أن تقبل منهم نفقاتهم الا أنهم كفروا بالله و برسوله و لا يأتون الصلوة الا و هم كسالي و لا ينفقون الا و هم كارهون» توبه (9): 54.