[اسحاق: فرزند ابراهيم خليل الرحمن، وي كوچكترين فرزند او بود كه حضرت ابراهيم او را در سرزمين فلسطين به جاي نهاد و فرزند بزرگتر را كه اسماعيل بود به مكه برد. و از اين رو اسحاق جد اعلاي بني اسرائيل و اسماعيل جد اعلاي عرب مستعربه گرديد. مادرش ساره نام داشت و او در بئر سبع از بلاد فلسطيني جاي داشت و در سالي كه خشكسالي و قحطي به وي روي آورد به جرار منتقل شد، و چون مواشي و حيوانات زيادي داشت مورد رشك و حسد اهالي آنجا شد و به ناچار باز به موطن خود برگشت. وي با ربقاء دختر بتوئيل ازدواج نمود و از او دو فرزند به نام يعقوب و عيص آورد.

از امام صادق عليه السلام روايت است كه وي صد و هشتاد سال عمر كرد (دهخدا و بحار:11 / 65). نام اين پيغمبر هفده بار در قرآن كريم آمده و ولادتش به نحو معجزه بيان گرديده كه مادرش در آن روز، روزگار پيري را مي گذرانيده است «و امرأته قائمة فضحكت فبشرناها بإسحاق و من وراء إسحاق يعقوب - قالت يا ويلتي ءألد و أنا عجوز و هذا بعلي شيخا إن هذا لشي ء عجيب» هود (11): 71 - 72.

و او را پيامبري شايسته خوانده: «و بشرناه بإسحاق نبيا من الصالحين» صافات: (37): 112[ ]يعقوب: بن اسحاق بن ابراهيم خليل و نام ديگرش (يا لقبش) اسرائيل. وي پدر بني اسرائيل و از پيغمبران خدا است. يعقوب با برادرش عيسو (يا عيش) از ربكا خواهر شعيب توام بوده و در سرزمين كنعان از شام بزرگ مي زيسته. وي 147 سال زندگي كرد. او 2206 سال پيش از ميلاد متولد شد. قبر او در فلسطين شهر خليل (حبرون) است. (قاموس كتاب مقدس و قاموس الاعلام تركي)

يعقوب را دوازده فرزند بوده به نامهاي: روبيل، شمعون، لاوي، يهودا، زبالون و يشحر كه اين شش از ليا دختر دائي اش لبان بن بتوئل بودند و چون وي بمرد يعقوب با خواهرش راحيل ازدواج كرد و از او يوسف و بنيامين آورد. و چهار پسر ديگرش به نامهاي: دان، نفتالي، جاد و اشر از دو كنيز بودند (كامل ابن اثير)

يعقوب در مصر وفات يافت و جسدش را فرزندان به حبرون منتقل و در آنجا به خاك سپردند]

در زمينه ي امر حضرت حق به نماز، به عباد شايسته اش حضرات اسحاق



[ صفحه 41]



و يعقوب و ساير انبياي از ذريه ي ابراهيم در قرآن كريم مي خوانيم:

«و وهبنا له إسحاق و يعقوب نافلة و كلا جعلنا صالحين - و جعلناهم أئمة يهدون بأمرنا و أوحينا إليهم فعل الخيرات و إقام الصلوة و إيتاء الزكوة و كانوا لنا عابدين» [1] .

و اسحاق و يعقوب را به عنوان عطايي افزون، به او بخشيديم و همه را افرادي شايسته قرار داديم - و آنان را پيشواياني قرار داديم كه به فرمان ما [مردم را] هدايت مي كردند، و انجام دادن كارهاي نيك و برپا داشتن نماز و پرداخت زكات را به آنان وحي كرديم، و آنان فقط پرستش كنندگان ما بودند.



[ صفحه 42]