[ادريس: خنوخ، اخنوخ: پيغمبري كه پس از آدم و پيش از نوح مي زيسته و او، جد پدر نوح است، وي فرزند يارد بن مهلائيل بن قينان بن انوش بن شيث بن آدم عليهم السلام است.

گفته شده: از اين جهت او را ادريس مي گفتند كه بسيار درس مي گفته و بيش از هر چيز به درس دادن اشتغال داشته (استبعاد نشود كه «درس»، عربي و او در عهد سريانيان مي زيسته؛ چه زبان عربي آنچنان به زبان سرياني آميخته كه گوئي اين دو همزاد بوده اند) نام مادرش قينوس است و او را مثلث النعمة خوانند كه جامع پادشاهي و حكمت و نبوت بوده است.

نام اين پيغمبر دو بار در قرآن كريم ذكر شده: «واذكر في الكتاب إدريس إنه كان صديقا نبيا - و رفعناه مكانا عليا». (مريم: 56)

«و إسماعيل و إدريس و ذا الكفل كل من الصابرين». (انبيا: 85)

از پيغمبر اسلام صلي الله عليه و آله روايت شده كه سي صحيفه بر او نازل شده و او نخستين كسي است كه به قلم نويسندگي كرد و در علم نجوم و حساب نظر داشت و اولين كسي است كه لباس دوخت و لباس به تن كرد و قبل از او پوست مي پوشيدند. و اينكه قرآن مي گويد: «و رفعناه مكانا عليا»، گفته شده منزلت والاي او همان مقام نبوت و تقرب او به خداي تعالي بوده است.]

علامه ي مجلسي از حضرت صادق عليه السلام روايت مي كند:



[ صفحه 34]



به هنگام ورود به شهر كوفه از مسجد سهله ديدن كن و در آن جايگاه مقدس نماز بگزار و حل مشكلات ديني و دنيايي ات را در آن مقام از حضرت حق بطلب، زيرا مسجد سهله خانه ي حضرت ادريس است؛ انسان بزرگواري كه در آنجا به پيشه ي خياطي مشغول بود و نمازش را در آن جايگاه اقامه مي كرد.

آري، آن كس كه در آنجا دست نياز به سوي بي نياز بر دارد بي جواب نمي ماند و در قيامت در كنار ادريس از مقام بلندي برخوردار خواهد بود و به خاطر عبادت و اظهار نيازمندي در آن مسجد، از ناراحتي هاي دنيايي و شر دشمنان در پناه حق قرار خواهد گرفت. [1] .

طبرسي بزرگوار حضرت ادريس را از قديمي ترين پيامبران خدا و جد پدري نوح مي داند. [2] .

عنايت كنيد كه حضرت ادريس كه قبل از نوح مي زيسته فرهنگش همراه نماز بوده و مكان اقامه ي نمازش چندان مقدس و مبارك است كه حضرت صادق عليه السلام دعاي دعا كننده را در آن مقام مستجاب مي داند.



[ صفحه 35]