در تاريخ هر قوم و ملتي روزهائي به ثبت رسيده است كه هستي و تجلي اش، بيانگر اعتقادات، باورها، افتخارات و جلوه گاههاي ادوار و هزاره هاي آن ملت است.

در اسلام نيز روزهاي گرامي و خاطره انگيزي وجود دارد كه در ميان آنها عيدهاي فطر و قربان از اهميت ويژه اي برخوردار مي باشند و به عنوان دو عيد بزرگ و پراهميت شناخته شده اند.

عيد فطر كه پس از برگزاري عبادتي يك ماهه به صورت روزه سازنده و ثمربخش و پس از نيايش راستين مسلمانان به عنوان سپاس الهي انجام مي گيرد از چنان عظمتي برخوردار است كه از بزرگي و عظمت آن هر چه بگوئيم سخني به گزاف نگفته ايم و شرح اجمالي آن گذشت.

يكي ديگر از اعياد اسلامي، عيد سعيد قربان است كه در متن مراسم پرشكوه حج يا كنفرانس عالي اسلامي، تجلي مي يابد كه گردهم آيي ميليونها مسلمان مشتاق و شيفته را ارج مي نهد و بر منزلت آن مي افزايد.

مراسم عيد قربان كه در متن مناسك و مراسم عبادتي حج قرار گرفته است به عنوان ابراز سپاس و تشكر به پيشگاه الهي صورت مي پذيرد و قرباني تقديم درگاه قدس الهي مي گردد و اين امر، به اين فلسفه و حكمت اشاره دارد:



[ صفحه 85]



كه پروردگارا! همچنان كه من در پيشگاه تو اين حيوان را ذبح مي كنم و خون آن را طبق رضا و خشنودي تو، روان مي سازم، همچنان حاضر و آماده ام كه در اجراي اوامر و در راه گسترش احكام و تعاليم تو، خون خود را فدا كنم و امر تو را در روي زمين جاري و حكمفرما سازم. قرباني من نشان و نمونه اي از فرمانبرداري و تسليم محض به امر تو مي باشد.