نماز جمعه، نماز وحدت و يگانگي، نماز حكومت و سياست، نماز نمايش قدرت و عظمت، يكي از فرائض بزرگ حكومتي است و چون تاكنون شيعه، حكومت مستقل اسلامي نداشت كه حائز شرايط و واجد آداب و رسوم لازم، و عهده دار برگزاري اين نماز باشد با كمال تاسف در قرون گذشته و اعصار سالفه در بوته اجمال و فراموشي و در مسير اعراض و مورد اعتراض واقع شده بود و انگيزه ي اين فراموشي و ترك «نه» گفتن به طبقه جبار و ستمگري بود كه بر آنان حكومت مي راند آري تنها به اين علت بود كه اين سنت اصيل اسلامي تا اين اواخر تحقق عملي نيافته بود و ترك آن يك مبارزه قدرتي منفي به شمار مي رفت.



[ صفحه 60]



اكنون كه با تفضل الهي در اثر استقرار مقدمات حكومت اسلامي، نماز جمعه نيز همانند ديگر ره آوردهاي نهضت اسلامي احياء و زنده شده است و مي تواند معارف الهي و ميراثهاي اصيل معنوي را در دلها و در عمق جان توده ها و در متن جامعه و در حوادث روزمره قرار دهد و وحدت و يكپارچگي و اتحاد نيروهاي اسلامي را هر چه مؤثرتر و باشكوه تر و مجلل تر فراهم سازد.

امروز ديگر شيعه در برابر برادران مسلمان كشورهاي اسلامي همسايه، مورد اتهام واقع نيست كه آنان اهل «جمعه» و «جماعت» و «اهل نماز و عبادت» نيستند غافل از آنكه شيعه علاوه بر پذيرفتن اصل نماز، شرايط و حدود و مزاياي بيشتري نيز بر آن معتقد بود كه نوعا ديگران غافل از آن يا اعتنائي به آنها نداشتند.

في المثل يكي از اركان نماز جمعه دو خطبه اي است كه در آغاز آن خوانده مي شود و از آن دو، به جاي دو ركعت نماز استفاده مي گردد و لازم است در يكي از آنها پند و اندرز و موعظه انجام پذيرد و در يكي ديگر از آن دو خطبه گرفتاريها و حوادث جاري مسلمانان بازگو شود، و از رئيس حكومت وقت و حاكم مبسوط اليد شرع نام برده شود و از سياست حاكم كشور حمايت و پشتيباني به عمل آيد. بالتزام اين خصوصيات و با وجود اين شرايط آيا در آن شرايط خفقان و زور، و با وجود تسلط حكومت اهريمنان، كدام حادثه روزمره و كدام قضيه اسلامي را به صورت كامل و صحيح توان بازگوئي بود؟ و كدام حاكم را مي توانستند نام برده و تأييد و تجليل نمايند؟



[ صفحه 61]



و آيا از ستمگر خائن و ديكتاتور يا حاكم جنايتكار صلاح بود كه نام برده شود؟ و اگر نام برده مي شد اين خود مغاير با اصل و هدف تشريع نماز و يا منافي اصل توحيد و خداشناسي نبود؟ اصولي كه اصرار دارد ريشه هاي شرك و بت پرستي و كرنش در برابر ستمگران بايد خشكانده و از ميان برود و به جاي آن يكتاپرستي و خدا دوستي جايگزين گردد. (تعبدون و لا تشركون به شيئا)

اكنون كه با فضل الهي مقدمات تشكيل حكومت جمهوري اسلامي در اثر خونهاي پاك شهيدان ايثارگر، و رهبري ولي فقيه در ايران مستقر است به موازات احياي سنتهاي اصيل اسلامي و تشكل و تجمع هر چه بيشتر نيروهاي نوبنياد امت مسلمان، تاثير اين اجتماعات در روند سياسي كشور بسيار مؤثر و ضروري، و نويد بخش و در واقع برپائي و احياء ديگر اصول سازنده ي اسلامي است كه نسل جديد عاشق و مشتاق پياده شدن آنها است.

برپائي نماز جمعه در مراكز علمي كه سنگر تزكيه و جهاد و كانون علم و دانش است ابتكار بسيار جالبي است در برابر آنان كه مي گويند دين و علم با همديگر مرزي دارند يا اينكه علم از دين جدا است. و از اين قبيل ياوه ها و خزعبلات...