در اسلام دو عيد رسمي هست: «عيد فطر» و «عيد قربان» (اضحي).

عيد فطر روز اول شوال است كه مسلمانان پس از روزه ي ماه رمضان، روزه ي خود را مي شكنند و همه با هم اين روز را به مناسبت پايان مراسم روزه جشن مي گيرند.

عيد قربان (اضحي) روز دهم ماه ذيحجه است كه قسمت اصلي مراسم حج مسلماناني كه براي حج به مكه رفته اند برگزار شده و گوسفند يا گاه يا شتر قرباني مي كنند. مقداري از آن را خودشان مي خورند و مقداري به نيازمندان مي دهند.

مسلمانان جهان همه جا اين روز را به مناسبت پايان قسمت اصلي



[ صفحه 133]



مراسم پرشكوه حج جشن مي گيرند.

توجه داريد كه اين دو عيد بزرگ اسلامي عيد كار و عمل است. در عيد فطر مسلمانان موفقيت خود را در روزه داشتن ماه رمضان و در عيد قربان موفقيت امت اسلامي و موفقيت اسلام را در برگزاري مراسم شكوهمند حج جشن مي گيرند.

براي برگزاري مراسم اين دو جشن سالانه ي اسلامي، مسلمانان هر نقطه، گرد يك ميدان فراخ، در دشت و صحرا، يا اگر هوا مساعد نباشد در يك سالن بزرگ، دور هم جمع مي شوند؛ با شور و شادي همه با هم «الله اكبر» مي گويند و خدا را مي ستايند. سپس دسته جمعي به نيايش الهي مي پردازند و دو ركعت نماز به جماعت مي خوانند. پس از پايان نماز، نمازگزاران با صداي بلند همه با هم چند بار «الله اكبر» مي گويند. سپس امام جماعت در برابر آنها صحبت مي كند. معمولا همراه اين مراسم از حاضرين پذيرايي ساده اي به عمل مي آيد.

نماز جمعه و نماز عيد، هم عبادت دسته جمعي است و هم نموداري از همبستگي سياسي و اجتماعي اسلامي. به همين جهت، تشكيل و اداره ي آنها در درجه اول از كارهاي حكومت اسلامي است. هر جا حكومت اسلامي سر كار نباشد، مسلمانان خود مي توانند اقدام كنند و اين اجتماعات پاك و پرارزش اسلامي را كه با پرستش و نيايش خداي يكتا و پاكي و صفا توأم است به وجود آورند.

نماز جماعت، نماز جمعه و نماز عيد، از يك طرف در نمازگزاران اثر عميق معنوي دارد و به رشد معنوي آنان كمك مي كند، و از طرف ديگر بر همبستگي و يكپارچگي مسلمانان مي افزايد و بر روي هم از شعارهاي ارزنده ي اسلامي است كه بايد در حفظ آن كوشيد.



[ صفحه 134]