اذان
فرارسيدن وقت هر نماز با «اذان» اعلام مي شود. هنگام سپيده ي صبح، ظهر، عصر، غروب آفتاب و در نخستين لحظات تاريك شدن هوا در هر منطقه ي اسلامي با آهنگ روح نواز اذان به همه اعلام مي شود كه وقت نماز فرا رسيده است:
«الله اكبر، الله اكبر. الله اكبر، الله اكبر.»
خدا از همه بزرگ تر است.
«اشهد ان لا اله الا الله. اشهد ان لا اله الا الله.»
آشكارا مي يابم و بر اين يافته خود گواهي مي دهم كه جز آفريدگار جهان خدايي نيست.
«اشهد ان محمدا رسول الله. اشهد ان محمدا رسول الله.» [1] .
[ صفحه 110]
آشكارا مي يابم و بر اين يافته ي خود گواهي مي دهم كه محمد (صلي الله عليه وآله وسلم) پيغمبر خداست.
«حي علي الصلاة. حي علي الصلاة.»
زود براي نماز بياييد.
«حي علي الفلاح. حي علي الفلاح.»
به سوي رستگاري بشتابيد.
«حي علي خير العمل. حي علي خير العمل.»
به سوي بهترين كارها بشتابيد.
«الله اكبر. الله اكبر.»
خدا از همه بزرگتر است.
«لا اله الا الله.»
جز آفريدگار جهان خدايي نيست.
پاورقي
[1] اذان و اقامه در همه ي كتاب هاي فقه شيعه و عموم رواياتي كه از ائمه طاهرين - سلام الله عليهم اجمعين - در كتاب هاي حديث شيعه نقل شده به همين صورت آمده است. رساله ي عمليه توضيح المسائل نيز در مسأله ي 918، اذان و اقامه را به همين صورت بيان كرده و بعد در مسأله شماره ي 919 درباره ي شهادت به ولايت چنين گفته است:
«اشهد ان عليا ولي الله» جزء اذان و اقامه نيست، ولي خوب است بعد از «اشهد ان محمدا رسول الله» به قصد قربت گفته شود.