در هاي و هوي آتش

شيرازه قنوتت

هرگز ز هم نپاشيد

تنها دو دست آبي



از دست آسمان رفت



اي با سحر سرشته

آيينه دار ذكرت

اينك دو بال روشن



از پيكر فرشته!



«حسن حسيني»



[ صفحه 81]