نماز صبح
باز هم مرغ سحر
بر سر منبر گل
دمبدم مي خواند
شعر جان پرور گل
باز از مسجد شهر
صوت قرآن آيد
با نسيم سحري
عطر ايمان آيد
كودك خوش سخنم
شب فراري شده باز
ديده را باز بكن
شده هنگام نماز
باز خورشيد قشنگ
آمد از راه دراز
باز در دشت و دَمَن
چشم نرگس شده باز
خيز از بستر خواب!
كودك زيبا رو
وقت بيداري شد
خيز و تكبير بگو!
«احد ده بزرگي»
[ صفحه 58]