بارالها، پايان كار ما را به سعادت مقرون فرما؛ و سرانجام رشته ي معرفت و خداخواهي را به دست ما بده؛ و دست تطاول ديو رجيم و شيطان را از قلب ما كوتاه فرما؛ و جذوه اي از آتش محبت خود در دل ما افكن تا جذبه اي حاصل آيد؛ و خرمن خودي و خودپرستي ما را به نور نار عشقت بسوزان تا جز تو نبينيم و نخواهيم و جز سر كوي تو بار قلوب را نيندازيم.

محبوبا، اكنون كه از تو دوريم و از جمال جميلت مهجور، مگر آنكه دست كريمانه ات تصرفي كند و حجابهاي ضخيم را از ميان بردارد تا در بقيه ي عمر جبران ما سبق گردد. انك ولي النعم.

تمام شد به يد مؤلف فقير در 21 شهر ربيع الثاني 1358 [1] .