سر برداشتن از ركوع
رفع رأس از ركوع انصراف از كثرات اسمائيه و فناي در صفات و تحديد و توقيف در آن مقامات است؛ زيرا كه آن نيز از حجب نوريه ي ما بين عبد و حق است، بلكه عين ثابت عبد در حضرات علميه نيز در اين مقام از حجب است - و كمال التوحيد نفي الصفات عنه. [1] .
پس سالك را چون در فناي صفاتي حالت صحو دست داد، توجه به قصور پيدا كند و از منزل ركوع، كه شهود كثرت اسمائي و نقصان در توحيد است، منصرف شود. و چون محامد ملائكة الله را، بلكه جميع موجودات را، بشنود. به لسان حق گويد: سمع الله لمن حمده.
پس چون مستقيم شد و اقامه ي صلب نمود از كثرات مطلقاً، لائق مقام قرب شود و متوجه مقام انس گردد.
پاورقي
[1] «كمال توحيد عبارت است از نفي صفات از او.» اصول كافي، ج 1، ص 191، «كتاب التوحيد»، «باب جوامع التوحيد»، حديث 6.